HTTP 200 OK
Allow: GET, HEAD, OPTIONS
Content-Type: application/json
Vary: Accept
{
"id": 396124421,
"image": null,
"url": "https://research.annefrank.org/en/onderwerpen/d251b2da-a36c-453f-ab92-dc3b7e340ad3/",
"published": true,
"uuid": "d251b2da-a36c-453f-ab92-dc3b7e340ad3",
"name": "Daily life in camp Westerbork",
"name_nl": "Het dagelijks leven in kamp Westerbork",
"name_en": "Daily life in camp Westerbork",
"description": "<p>Daily life in Westerbork camp was largely determined by work. Everyone in Westerbork between the ages of 15 and 65 had to work six days a week, ten hours a day.<sup data-footnote-id=\"wb1um\"><a href=\"#footnote-1\" id=\"footnote-marker-1-1\" rel=\"footnote\">[1]</a></sup> But criminal cases also were forced to punitive drills (for men) or compulsory gymnastics (for women) on Sunday mornings from six to eight o'clock.<sup data-footnote-id=\"spcon\"><a href=\"#footnote-2\" id=\"footnote-marker-2-1\" rel=\"footnote\">[2]</a></sup></p>\r\n\r\n<h1>Scapping batteries</h1>\r\n\r\n<p>Edith, Margot and Anne Frank had to work "in the batteries".<sup data-footnote-id=\"tzsqk\"><a href=\"#footnote-3\" id=\"footnote-marker-3-1\" rel=\"footnote\">[3]</a></sup> Scrapping batteries was dirty and unhealthy work. After work they went to the showers accompanied by the camp police force, the so-called <em>Ordedienst</em> (OD).<sup data-footnote-id=\"i5b61\"><a href=\"#footnote-4\" id=\"footnote-marker-4-1\" rel=\"footnote\">[4]</a></sup> Most people had no soap to wash with. However, they did receive an extra ration of milk every day.</p>\r\n\r\n<p>What the other people in hiding had to do is unknown. Rose de Liema-van Gelder – whose husband Sal would later become good friends with Otto Frank in Auschwitz – suggests in an interview that Otto Frank and Peter and Hermann van Pels were also assigned to the battery recycling detail.<sup data-footnote-id=\"h8dnn\"><a href=\"#footnote-5\" id=\"footnote-marker-5-1\" rel=\"footnote\">[5]</a></sup> No other data has been found that confirms this, and it is also not clear from Otto Frank's own statements whether the men and women in Westerbork did similar work. Otto Frank only stated that everyone had to work and they were free in the evenings.<sup data-footnote-id=\"igo47\"><a href=\"#footnote-6\" id=\"footnote-marker-6-1\" rel=\"footnote\">[6]</a></sup></p>\r\n\r\n<h1>Daily routine</h1>\r\n\r\n<p>So we only know some general details about their daily routine in Westerbork. At half past five in the morning the prisoners in the penal barracks were awakened. After washing, dressing, getting food and breakfast, they had to line up next to the huts in blocks of three by three at a quarter to seven. Escorted by the OD, they then went through the gate to the industrial barracks in the "free" camp. There they worked from seven o'clock till noon. Then, accompanied by the OD, back to the barracks to eat (usually stew of red cabbage or turnip) and then they were taken back to work from two to seven o'clock.<sup data-footnote-id=\"xbcni\"><a href=\"#footnote-7\" id=\"footnote-marker-7-1\" rel=\"footnote\">[7]</a></sup> They were allowed to converse with each other while working, but the OD strictly ensured that there was no contact with prisoners from other parts of the camp. You needed permission to go to the toilet.<sup data-footnote-id=\"rf7yz\"><a href=\"#footnote-8\" id=\"footnote-marker-8-1\" rel=\"footnote\">[8]</a></sup> After work and a shower (for those who worked in the batteries), they ate bread in the penal barracks.</p>\r\n\r\n<p>In the morning and evening everyone had to report to the hut or hall leader. Outside working hours, men, women and families could be together. At ten o'clock in the evening everyone had to be back in their own section, the door between the two parts of the barracks was then closed and the lights went out at a quarter past ten.</p>\r\n\r\n<section class=\"footnotes\">\r\n<header>\r\n<h2>Footnotes</h2>\r\n</header>\r\n\r\n<ol>\r\n\t<li data-footnote-id=\"wb1um\" id=\"footnote-1\"><sup><a href=\"#footnote-marker-1-1\">^</a> </sup><cite>Eva Moraal, <em>Als ik morgen niet op transport ga... : kamp Westerbork in beleving en herinnering</em>, Amsterdam: De Bezig Bij, 2014, p. 83-85.</cite></li>\r\n\t<li data-footnote-id=\"spcon\" id=\"footnote-2\"><sup><a href=\"#footnote-marker-2-1\">^</a> </sup><cite>Jacques Presser, <em>ndergang. Dee vervolging en verdelging van het Nederlandse Jodendom, 1940-1945</em>, 's-Gravenhage: Nijhoff, 1965, deel 2, p. 324-325</cite></li>\r\n\t<li data-footnote-id=\"tzsqk\" id=\"footnote-3\"><sup><a href=\"#footnote-marker-3-1\">^</a> </sup><cite>Willy Lindwer, <em>De laatste zeven maanden, Vrouwen in het spoor van Anne Frank</em>, Hilversum: Gooi & Sticht, p. 76, 144; Ersnt Schnabel,<em> Anne Frank: Spur eines Kindes. Ein Bericht</em>, Frankfurt am Main: Fischer Bücherei, 1958, p. 129.</cite></li>\r\n\t<li data-footnote-id=\"i5b61\" id=\"footnote-4\"><sup><a href=\"#footnote-marker-4-1\">^</a> </sup><cite>Het bewaken van de gevangenen was vooral de taak van de Ordedienst, een ploeg die uit Joodse gevangenen bestond die daarmee hun deportatie naar Oost-Europa wisten uit te stellen. Het is niet verwonderlijk dat de Ordedienst door de gevangenen werd verafschuwd. 'De joodse SS', zo luidde hun bijnaam. Zie verder: Frank van Riet, <em>De bewakers van Westerbork</em>, Amsterdam: Boom, 2016.</cite></li>\r\n\t<li data-footnote-id=\"h8dnn\" id=\"footnote-5\"><sup><a href=\"#footnote-marker-5-1\">^</a> </sup><cite>Anne Frank Stichting (AFS), Getuigenarchief, interview Rose de Liema-van Gelder door David de Jongh, 11 juni 2009.</cite></li>\r\n\t<li data-footnote-id=\"igo47\" id=\"footnote-6\"><sup><a href=\"#footnote-marker-6-1\">^</a> </sup><cite>AFS, Anne Frank Collectie, Otto Frank Archief, reg. code OFA_070, Bitte schreiben Sie mir etwas über Anne Frank, p. 4.</cite></li>\r\n\t<li data-footnote-id=\"xbcni\" id=\"footnote-7\"><sup><a href=\"#footnote-marker-7-1\">^</a> </sup><cite>Herinneringscentrum Kamp Westerbork, Hooghalen, Interview van H.J. van Collem door Guido Abuys, Schoonhoven, 5 juli 2000.</cite></li>\r\n\t<li data-footnote-id=\"rf7yz\" id=\"footnote-8\"><sup><a href=\"#footnote-marker-8-1\">^</a> </sup><cite>Leny Boeken Velleman <em>Breekbaar, maar niet gebroken. Het verhaal van een Auschwitz-overlevende</em>, Laren: Uitgeverij Verbum, 2008, p. 14.</cite></li>\r\n</ol>\r\n</section>",
"description_nl": "<p>Het dagelijks leven in kamp Westerbork werd voor een belangrijk deel bepaald door werk. Iedereen in Westerbork tussen de 15 en 65 jaar moest zes dagen in de week, tien uur per dag werken.<sup data-footnote-id=\"wb1um\"><a href=\"#footnote-1\" id=\"footnote-marker-1-1\" rel=\"footnote\">[1]</a></sup> Maar strafgevallen kregen daarnaast op zondagochtend van zes tot acht uur ook nog strafexercitie (voor de mannen) of verplichte gymnastiek (voor de vrouwen).<sup data-footnote-id=\"spcon\"><a href=\"#footnote-2\" id=\"footnote-marker-2-1\" rel=\"footnote\">[2]</a></sup></p>\r\n\r\n<p>Edith, Margot en Anne Frank moesten ‘in de batterijen’ werken.<sup data-footnote-id=\"tzsqk\"><a href=\"#footnote-3\" id=\"footnote-marker-3-1\" rel=\"footnote\">[3]</a></sup> Het recyclen van batterijen was smerig en ongezond werk. Na het werk gingen ze onder begeleiding van de Ordedienst (OD) naar de douches.<sup data-footnote-id=\"p89we\"><a href=\"#footnote-4\" id=\"footnote-marker-4-1\" rel=\"footnote\">[4]</a></sup> De meeste mensen hadden geen zeep om zich mee te wassen. Wel kregen ze dagelijks een extra rantsoen melk.</p>\r\n\r\n<h1>Batterijensloop</h1>\r\n\r\n<p>Wat de andere onderduikers moesten doen is onbekend. Rose de Liema-van Gelder – wier echtgenoot Sal later in Auschwitz goed bevriend zou raken met Otto Frank – suggereert in een interview dat ook Otto Frank en Peter en Hermann van Pels bij de batterijensloop waren ingedeeld.<sup data-footnote-id=\"h8dnn\"><a href=\"#footnote-5\" id=\"footnote-marker-5-1\" rel=\"footnote\">[5]</a></sup> Er zijn geen andere gegevens gevonden die dit bevestigen, en ook uit Otto Franks eigen verklaringen wordt niet duidelijk of de mannen en vrouwen in Westerbork hetzelfde werk deden. Otto Frank heeft hier alleen over verklaard dat iedereen moest werken en ze ’s avonds vrij waren.<sup data-footnote-id=\"igo47\"><a href=\"#footnote-6\" id=\"footnote-marker-6-1\" rel=\"footnote\">[6]</a></sup></p>\r\n\r\n<h1>Dagritme</h1>\r\n\r\n<p>Er is dus alleen in algemene zin iets bekend over het dagritme in Westerbork. ’s Ochtends om halfzes werden de gevangenen in de strafbarak gewekt. Na het wassen, kleden, eten halen en ontbijten moesten ze om kwart voor zeven naast de barak opgesteld staan in blokken van drie bij drie. Onder leiding van de OD gingen ze vervolgens door het hek naar de industriebarakken in het ‘vrije’ kamp. Daar werkten ze van zeven tot twaalf uur. Daarna onder begeleiding van de OD weer terug naar de barak om te eten (meestal stamppot van rodekool of knolraap) en vervolgens werden ze weer teruggebracht om van twee tot zeven uur te werken.<sup data-footnote-id=\"xbcni\"><a href=\"#footnote-7\" id=\"footnote-marker-7-1\" rel=\"footnote\">[7]</a></sup> Tijdens het werk mochten ze met elkaar praten, maar er werd ook streng door de OD op toegezien dat er geen contact was met gevangenen uit het andere kampdeel. Om naar de wc te gaan had je toestemming nodig.<sup data-footnote-id=\"rf7yz\"><a href=\"#footnote-8\" id=\"footnote-marker-8-1\" rel=\"footnote\">[8]</a></sup> Na het werk en het douchen (voor hen die in de batterijen werkten) werd in de strafbarak brood gegeten.</p>\r\n\r\n<p>‘s Ochtends en ’s avonds moest iedereen zich melden bij de barak- of zaalleider. Buiten werktijd konden mannen, vrouwen en families bij elkaar zijn. Om tien uur ’s avonds moest iedereen weer in zijn eigen gedeelte zijn, de deur tussen beide barakdelen werd dan gesloten en om kwart over tien ging het licht uit.</p>\r\n\r\n<section class=\"footnotes\">\r\n<header>\r\n<h2>Footnotes</h2>\r\n</header>\r\n\r\n<ol>\r\n\t<li data-footnote-id=\"wb1um\" id=\"footnote-1\"><sup><a href=\"#footnote-marker-1-1\">^</a> </sup><cite>Eva Moraal, <em>Als ik morgen niet op transport ga... : kamp Westerbork in beleving en herinnering</em>, Amsterdam: De Bezig Bij, 2014, p. 83-85.</cite></li>\r\n\t<li data-footnote-id=\"spcon\" id=\"footnote-2\"><sup><a href=\"#footnote-marker-2-1\">^</a> </sup><cite>Jacques Presser, <em>Ondergang. De vervolging en verdelging van het Nederlandse Jodendom, 1940-1945</em>, 's-Gravenhage: Nijhoff, 1965, deel 2, p. 324-325</cite></li>\r\n\t<li data-footnote-id=\"tzsqk\" id=\"footnote-3\"><sup><a href=\"#footnote-marker-3-1\">^</a> </sup><cite>Willy Lindwer, <em>De laatste zeven maanden, Vrouwen in het spoor van Anne Frank</em>, Hilversum: Gooi & Sticht, p. 76, 144; Ernst Schnabel,<em> Anne Frank: Spur eines Kindes. Ein Bericht</em>, Frankfurt am Main: Fischer Bücherei, 1958, p. 129.</cite></li>\r\n\t<li data-footnote-id=\"p89we\" id=\"footnote-4\"><sup><a href=\"#footnote-marker-4-1\">^</a> </sup><cite>Het bewaken van de gevangenen was vooral de taak van de Ordedienst, een ploeg die uit Joodse gevangenen bestond die daarmee hun deportatie naar Oost-Europa wisten uit te stellen. Het is niet verwonderlijk dat de Ordedienst door de gevangenen werd verafschuwd. 'De joodse SS', zo luidde hun bijnaam. Zie verder: Frank van Riet, <em>De bewakers van Westerbork</em>, Amsterdam: Boom, 2016.</cite></li>\r\n\t<li data-footnote-id=\"h8dnn\" id=\"footnote-5\"><sup><a href=\"#footnote-marker-5-1\">^</a> </sup><cite>Anne Frank Stichting (AFS), Getuigenarchief, interview Rose de Liema-van Gelder door David de Jongh, 11 juni 2009.</cite></li>\r\n\t<li data-footnote-id=\"igo47\" id=\"footnote-6\"><sup><a href=\"#footnote-marker-6-1\">^</a> </sup><cite>AFS, Anne Frank Collectie, Otto Frank Archief, reg. code OFA_070, Bitte schreiben Sie mir etwas über Anne Frank, p. 4.</cite></li>\r\n\t<li data-footnote-id=\"xbcni\" id=\"footnote-7\"><sup><a href=\"#footnote-marker-7-1\">^</a> </sup><cite>Herinneringscentrum Kamp Westerbork, Hooghalen, Interview van H.J. van Collem door Guido Abuys, Schoonhoven, 5 juli 2000.</cite></li>\r\n\t<li data-footnote-id=\"rf7yz\" id=\"footnote-8\"><sup><a href=\"#footnote-marker-8-1\">^</a> </sup><cite>Leny Boeken Velleman <em>Breekbaar, maar niet gebroken. Het verhaal van een Auschwitz-overlevende</em>, Laren: Uitgeverij Verbum, 2008, p. 14.</cite></li>\r\n</ol>\r\n</section>",
"description_en": "<p>Daily life in Westerbork camp was largely determined by work. Everyone in Westerbork between the ages of 15 and 65 had to work six days a week, ten hours a day.<sup data-footnote-id=\"wb1um\"><a href=\"#footnote-1\" id=\"footnote-marker-1-1\" rel=\"footnote\">[1]</a></sup> But criminal cases also were forced to punitive drills (for men) or compulsory gymnastics (for women) on Sunday mornings from six to eight o'clock.<sup data-footnote-id=\"spcon\"><a href=\"#footnote-2\" id=\"footnote-marker-2-1\" rel=\"footnote\">[2]</a></sup></p>\r\n\r\n<h1>Scapping batteries</h1>\r\n\r\n<p>Edith, Margot and Anne Frank had to work "in the batteries".<sup data-footnote-id=\"tzsqk\"><a href=\"#footnote-3\" id=\"footnote-marker-3-1\" rel=\"footnote\">[3]</a></sup> Scrapping batteries was dirty and unhealthy work. After work they went to the showers accompanied by the camp police force, the so-called <em>Ordedienst</em> (OD).<sup data-footnote-id=\"i5b61\"><a href=\"#footnote-4\" id=\"footnote-marker-4-1\" rel=\"footnote\">[4]</a></sup> Most people had no soap to wash with. However, they did receive an extra ration of milk every day.</p>\r\n\r\n<p>What the other people in hiding had to do is unknown. Rose de Liema-van Gelder – whose husband Sal would later become good friends with Otto Frank in Auschwitz – suggests in an interview that Otto Frank and Peter and Hermann van Pels were also assigned to the battery recycling detail.<sup data-footnote-id=\"h8dnn\"><a href=\"#footnote-5\" id=\"footnote-marker-5-1\" rel=\"footnote\">[5]</a></sup> No other data has been found that confirms this, and it is also not clear from Otto Frank's own statements whether the men and women in Westerbork did similar work. Otto Frank only stated that everyone had to work and they were free in the evenings.<sup data-footnote-id=\"igo47\"><a href=\"#footnote-6\" id=\"footnote-marker-6-1\" rel=\"footnote\">[6]</a></sup></p>\r\n\r\n<h1>Daily routine</h1>\r\n\r\n<p>So we only know some general details about their daily routine in Westerbork. At half past five in the morning the prisoners in the penal barracks were awakened. After washing, dressing, getting food and breakfast, they had to line up next to the huts in blocks of three by three at a quarter to seven. Escorted by the OD, they then went through the gate to the industrial barracks in the "free" camp. There they worked from seven o'clock till noon. Then, accompanied by the OD, back to the barracks to eat (usually stew of red cabbage or turnip) and then they were taken back to work from two to seven o'clock.<sup data-footnote-id=\"xbcni\"><a href=\"#footnote-7\" id=\"footnote-marker-7-1\" rel=\"footnote\">[7]</a></sup> They were allowed to converse with each other while working, but the OD strictly ensured that there was no contact with prisoners from other parts of the camp. You needed permission to go to the toilet.<sup data-footnote-id=\"rf7yz\"><a href=\"#footnote-8\" id=\"footnote-marker-8-1\" rel=\"footnote\">[8]</a></sup> After work and a shower (for those who worked in the batteries), they ate bread in the penal barracks.</p>\r\n\r\n<p>In the morning and evening everyone had to report to the hut or hall leader. Outside working hours, men, women and families could be together. At ten o'clock in the evening everyone had to be back in their own section, the door between the two parts of the barracks was then closed and the lights went out at a quarter past ten.</p>\r\n\r\n<section class=\"footnotes\">\r\n<header>\r\n<h2>Footnotes</h2>\r\n</header>\r\n\r\n<ol>\r\n\t<li data-footnote-id=\"wb1um\" id=\"footnote-1\"><sup><a href=\"#footnote-marker-1-1\">^</a> </sup><cite>Eva Moraal, <em>Als ik morgen niet op transport ga... : kamp Westerbork in beleving en herinnering</em>, Amsterdam: De Bezig Bij, 2014, p. 83-85.</cite></li>\r\n\t<li data-footnote-id=\"spcon\" id=\"footnote-2\"><sup><a href=\"#footnote-marker-2-1\">^</a> </sup><cite>Jacques Presser, <em>ndergang. Dee vervolging en verdelging van het Nederlandse Jodendom, 1940-1945</em>, 's-Gravenhage: Nijhoff, 1965, deel 2, p. 324-325</cite></li>\r\n\t<li data-footnote-id=\"tzsqk\" id=\"footnote-3\"><sup><a href=\"#footnote-marker-3-1\">^</a> </sup><cite>Willy Lindwer, <em>De laatste zeven maanden, Vrouwen in het spoor van Anne Frank</em>, Hilversum: Gooi & Sticht, p. 76, 144; Ersnt Schnabel,<em> Anne Frank: Spur eines Kindes. Ein Bericht</em>, Frankfurt am Main: Fischer Bücherei, 1958, p. 129.</cite></li>\r\n\t<li data-footnote-id=\"i5b61\" id=\"footnote-4\"><sup><a href=\"#footnote-marker-4-1\">^</a> </sup><cite>Het bewaken van de gevangenen was vooral de taak van de Ordedienst, een ploeg die uit Joodse gevangenen bestond die daarmee hun deportatie naar Oost-Europa wisten uit te stellen. Het is niet verwonderlijk dat de Ordedienst door de gevangenen werd verafschuwd. 'De joodse SS', zo luidde hun bijnaam. Zie verder: Frank van Riet, <em>De bewakers van Westerbork</em>, Amsterdam: Boom, 2016.</cite></li>\r\n\t<li data-footnote-id=\"h8dnn\" id=\"footnote-5\"><sup><a href=\"#footnote-marker-5-1\">^</a> </sup><cite>Anne Frank Stichting (AFS), Getuigenarchief, interview Rose de Liema-van Gelder door David de Jongh, 11 juni 2009.</cite></li>\r\n\t<li data-footnote-id=\"igo47\" id=\"footnote-6\"><sup><a href=\"#footnote-marker-6-1\">^</a> </sup><cite>AFS, Anne Frank Collectie, Otto Frank Archief, reg. code OFA_070, Bitte schreiben Sie mir etwas über Anne Frank, p. 4.</cite></li>\r\n\t<li data-footnote-id=\"xbcni\" id=\"footnote-7\"><sup><a href=\"#footnote-marker-7-1\">^</a> </sup><cite>Herinneringscentrum Kamp Westerbork, Hooghalen, Interview van H.J. van Collem door Guido Abuys, Schoonhoven, 5 juli 2000.</cite></li>\r\n\t<li data-footnote-id=\"rf7yz\" id=\"footnote-8\"><sup><a href=\"#footnote-marker-8-1\">^</a> </sup><cite>Leny Boeken Velleman <em>Breekbaar, maar niet gebroken. Het verhaal van een Auschwitz-overlevende</em>, Laren: Uitgeverij Verbum, 2008, p. 14.</cite></li>\r\n</ol>\r\n</section>",
"summary": "At camp Westerbork, the people in hiding had to perform forced labour.",
"summary_nl": "In kamp Westerbork moesten de onderduikers dwangarbeid verrichten.",
"summary_en": "At camp Westerbork, the people in hiding had to perform forced labour.",
"same_as": null,
"parent": 396124395,
"files": []
}