HTTP 200 OK
Allow: GET, HEAD, OPTIONS
Content-Type: application/json
Vary: Accept
{
"id": 396124657,
"image": null,
"url": "https://research.annefrank.org/en/onderwerpen/e6090c55-5e26-4b2b-9dc9-8c5d1fe3b98b/",
"published": true,
"uuid": "e6090c55-5e26-4b2b-9dc9-8c5d1fe3b98b",
"name": "People in hiding",
"name_nl": "Onderduikers",
"name_en": "People in hiding",
"description": "<p>The Frank and Van Pels families, along with Fritz Pfeffer, had to go into hiding because they were Jewish. But it wasn’t just Jews who went into hiding in the Netherlands. The lives of for example resistance workers were at risk too. Like the Jews, they too needed to find places to hide. People chose a wide variety of places to go into hiding. Some people hid in cities, others in the country. Hiding places could be large or small. Some people had to stay inside all day, while others were able to walk around freely outside. They were the ones with well made forged papers.<sup data-footnote-id=\"tikjf\"><a href=\"#footnote-1\" id=\"footnote-marker-1-1\" rel=\"footnote\">[1]</a></sup></p>\r\n\r\n<h1>The decision to go into hiding</h1>\r\n\r\n<p>According to estimates, approximately 300,000 people of which probably 28,000 Jews, hid in the Netherlands, either for a short or long time period.<sup data-footnote-id=\"bcphu\"><a href=\"#footnote-2\" id=\"footnote-marker-2-1\" rel=\"footnote\">[2]</a></sup> For the resistance, the question of "to hide or not to hide? ", was in fact no real question. If they didn't want end up in prison, they had to go into hiding. For many Jewish families, it was a question as well. A difficult question. Why go into hiding when you had done nothing wrong? And perhaps, the camps were not that bad.</p>\r\n\r\n<h1>Children in hiding</h1>\r\n\r\n<p>Some Jewish parents faced a difficult decision during the war. It was sometimes easier for an individual child to go into hiding with a host family. For the parents, that meant leaving their child behind at a hiding place on their own. Sometimes even babies had to be hidden this way. Some helpers were prepared the risk taking a child in. For adults, it was harder to find a good hiding place. The Jewish children hidden this way simply became one of the family. The hosts might have claimed the child had come from Rotterdam, where many records had been lost in the bombings.<sup data-footnote-id=\"u4bgd\"><a href=\"#footnote-3\" id=\"footnote-marker-3-1\" rel=\"footnote\">[3]</a></sup></p>\r\n\r\n<h1>Betrayal</h1>\r\n\r\n<p>Of the 25,000 Jews who went into hiding, 8,000 were discovered. They’d often been betrayed.<sup data-footnote-id=\"tj460\"><a href=\"#footnote-4\" id=\"footnote-marker-4-1\" rel=\"footnote\">[4]</a></sup> If you were arrested in hiding, you would be sent as a criminal to transit camp Westerbork’s prison block before being deported to a concentration camp. For the helpers, the outcome varied. Sometimes only those in hiding were arrested and their helpers left alone, but other times the helpers were arrested too. In theory, there were heavy penalties for being caught helping a Jew. In practice, that wasn’t always the case.</p>\r\n\r\n<section class=\"footnotes\">\r\n<header>\r\n<h2>Footnotes</h2>\r\n</header>\r\n\r\n<ol>\r\n\t<li data-footnote-id=\"tikjf\" id=\"footnote-1\"><sup><a href=\"#footnote-marker-1-1\">^</a> </sup><cite>Zie verder: Jaap Cohen,<a href=\"https://www.annefrank.org/en/anne-frank/go-in-depth/how-unique-was-secret-annex-people-hiding-occupied-netherlands/\" target=\"_blank\"> How unique was the Secret Annex? People in hiding in the occupied Netherlands</a>, Website Anne Frank Stichting (geraadpleegd 4 december 2023).</cite></li>\r\n\t<li data-footnote-id=\"bcphu\" id=\"footnote-2\"><sup><a href=\"#footnote-marker-2-1\">^</a> </sup><cite>Zie bijv.: Marcel Prins & Peter Henk Steenhuis, <em>Andere achterhuizen. Verhalen van Joodse onderduikers</em>, Amsterdam : Athenaeum-Polak Van Gennep, 2010 (zie ook de bijbehorende website: <a href=\"https://hiddenlikeannefrank.com/\" target=\"_blank\">Hidden like Anne Frank</a>); Michal Citroen, <em>Een adres: de geschiedenis van de joodse onderduik</em>, Amsterdam; Alfabet Uitgevers, 2024.</cite></li>\r\n\t<li data-footnote-id=\"u4bgd\" id=\"footnote-3\"><sup><a href=\"#footnote-marker-3-1\">^</a> </sup><cite>Voor literatuur over onderduikhulp aan Joodse kinderen en de ervaringen van ouders én kinderen, zie: Bloeme Evers-Emden, <em>Geleende kinderen. Ervaringen van onderduikouders en hun Joodse beschermelingen in de jaren 1942 tot 1945, </em>Kampen: Kok, 1994; Bloeme Evers-Emden & Bert-Jan Flim, <em>Ondergedoken geweest. Een afgesloten verleden? Joodse 'kinderen' over hun onderduik, vijftig jaar later</em>, Kampen: Kok, 1995; Bloeme Evers-Emden, <em>Geschonden bestaan. Gesprekken met vervolgde Joden die hun kinderen moesten, 'wegdoen'</em>, Kampen: Kok, 1996; Bert-Jan Flim, <em>Omdat hun hart sprak. Geschiedenis van de georganiseerde hulp aan Joodse kinderen in Nederland, 1942-1945</em>, Kampen: Kok, 1996; Bloeme Evers-Emden, <em>Je ouders delen. Een eerste onderzoek naar de gevoelens van eigen kinderen in pleeggezinnen in de oorlog en nu</em>, Kampen: Kok, 1999; Marcel Prins & Peter Henk Steenhuis, <em>Ondergedoken als Anne Frank. Verhalen van Joodse kinderen in de Tweede Wereldoorlog</em>, Amsterdam: Querido, 2011 (zie ook de bijbehorende website: <a href=\"https://hiddenlikeannefrank.com/\" target=\"_blank\">Hidden like Anne Frank</a>); Bert-Jan Flim, <em>Onder de klok. Georganiseerde hulp aan Joodse kinderen</em>, Amsterdam: Gibbon Uitgeefagentschap, 2012.</cite></li>\r\n\t<li data-footnote-id=\"tj460\" id=\"footnote-4\"><sup><a href=\"#footnote-marker-4-1\">^</a> </sup><cite>Zie bijv.: Ad van Liempt, <em>Kopgeld. Nederlandse premiejagers op zoek naar Joden: 1943</em>, Amsterdam: Balans, 2002; Sytze van der Zee, <em>Vogelvrij. De jacht op de Joodse onderduiker</em>, Amsterdam: De Bezige Bij, 2010; Ad van Liemp & Jan H. Kompagnie (red.), <em>Jodenjacht: de onthutsende rol van de Nederlandse politie in de Tweede Wereldoorlog</em>, Amsterdam: Balans. 2011.</cite></li>\r\n</ol>\r\n</section>",
"description_nl": "<p>De familie Frank, de familie Van Pels en Fritz Pfeffer moesten onderduiken, omdat zij Joods waren. Maar niet alleen Joden in Nederland doken onder. Ook het leven van bijvoorbeeld verzetsmensen liep gevaar. Zij moesten net als Joden op zoek gaan naar een schuilplaats. De plekken waar mensen ondergedoken zaten waren erg verschillend. Er waren schuilplaatsen in de stad en op het land. Grote en kleine schuilplaatsen. Sommige onderduikers moesten de hele dag binnen blijven, andere konden gewoon buiten lopen. Zij hadden goede valse papieren.<sup data-footnote-id=\"q6sdb\"><a href=\"#footnote-1\" id=\"footnote-marker-1-1\" rel=\"footnote\">[1]</a></sup></p>\r\n\r\n<h1>Wel of niet onderduiken?</h1>\r\n\r\n<p>Volgens schattingen hebben tussen de 300.000 en 330.000 mensen, van wie waarschijnlijk 28.000 Joden, in Nederland tijdens de oorlog voor korte of lange tijd ergens ondergedoken gezeten.<sup data-footnote-id=\"dn7r7\"><a href=\"#footnote-2\" id=\"footnote-marker-2-1\" rel=\"footnote\">[2]</a></sup> Voor verzetsmensen was de vraag ‘Onderduiken of niet?’ eigenlijk geen echte vraag. Als zij niet in de gevangenis wilden belanden, moesten zij wel onderduiken. Voor veel Joodse gezinnen was het wel een vraag. Een moeilijke vraag. Waarom zou je onderduiken als je niets had gedaan? En misschien viel het wel mee in de kampen.</p>\r\n\r\n<h1>Ondergedoken kinderen</h1>\r\n\r\n<p>In de oorlog stonden sommige Joodse ouders voor een erg moeilijke beslissing: het was soms makkelijker om een schuilplaats bij een gezin te vinden voor een kind alleen. Dit betekende voor die ouders dat zij hun kind alleen naar een onderduikadres moesten laten gaan. En soms zelfs hun baby. Sommige helpers durfden het risico nog wel te nemen om een kind onder te laten duiken. Voor volwassenen was het veel moeilijker om een goede schuilplaats te vinden. Bij die Joodse kinderen werd dan net gedaan alsof de logé familie was. Er werd dan bijvoorbeeld gezegd dat het kind uit Rotterdam kwam, want daar waren veel gegevens door het bombardement verloren gegaan.<sup data-footnote-id=\"ndewx\"><a href=\"#footnote-3\" id=\"footnote-marker-3-1\" rel=\"footnote\">[3]</a></sup></p>\r\n\r\n<h1>Verraad</h1>\r\n\r\n<p>Van de 28.000 Joodse onderduikers zijn er 8.000 gepakt. Vaak was daarbij verraad in het spel.<sup data-footnote-id=\"ialiw\"><a href=\"#footnote-4\" id=\"footnote-marker-4-1\" rel=\"footnote\">[4]</a></sup> Als gearresteerde onderduiker kwam je als strafgeval in de strafbarak van doorgangskamp Westerbork terecht voordat je gedeporteerd werd naar een concentratiekamp. Voor de helpers verschilde het. Soms werden alleen de onderduikers gearresteerd en de helpers met rust gelaten, soms werden de helpers wel gearresteerd. In principe stond er op het helpen van Joden een zware straf. In de praktijk was dat niet altijd het geval.</p>\r\n\r\n<section class=\"footnotes\">\r\n<header>\r\n<h2>Footnotes</h2>\r\n</header>\r\n\r\n<ol>\r\n\t<li data-footnote-id=\"q6sdb\" id=\"footnote-1\"><sup><a href=\"#footnote-marker-1-1\">^</a> </sup><cite>Zie verder: Jaap Cohen, <a href=\"https://www.annefrank.org/nl/anne-frank/verdieping/onderduiken-het-bezette-nederland-hoe-uniek-was-het-achterhuis/\" target=\"_blank\">Onderduiken in het bezette Nederland. Hoe uniek was het Achterhuis?</a> Website Anne Frank Stichting (geraadpleegd 4 december 2023).</cite></li>\r\n\t<li data-footnote-id=\"dn7r7\" id=\"footnote-2\"><sup><a href=\"#footnote-marker-2-1\">^</a> </sup><cite>Zie bijv.: Marcel Prins & Peter Henk Steenhuis, <em>Andere achterhuizen. Verhalen van Joodse onderduikers</em>, Amsterdam : Athenaeum-Polak Van Gennep, 2010 (zie ook de bijbehorende website: <a href=\"https://andereachterhuizen.nl/\" target=\"_blank\">Andere Achterhuizen - verhalen van Joodse onderduikers</a>); Michal Citroen, <em>Een adres: de geschiedenis van de joodse onderduik</em>, Amsterdam: Alfabet Uitgevers, 2024.</cite></li>\r\n\t<li data-footnote-id=\"ndewx\" id=\"footnote-3\"><sup><a href=\"#footnote-marker-3-1\">^</a> </sup><cite>Voor literatuur over onderduikhulp aan Joodse kinderen en de ervaringen van ouders én kinderen, zie: Bloeme Evers-Emden, <em>Geleende kinderen. Ervaringen van onderduikouders en hun Joodse beschermelingen in de jaren 1942 tot 1945, </em>Kampen: Kok, 1994; Bloeme Evers-Emden & Bert-Jan Flim, <em>Ondergedoken geweest. Een afgesloten verleden? Joodse 'kinderen' over hun onderduik, vijftig jaar later</em>, Kampen: Kok, 1995; Bloeme Evers-Emden, <em>Geschonden bestaan. Gesprekken met vervolgde Joden die hun kinderen moesten, 'wegdoen'</em>, Kampen: Kok, 1996; Bert-Jan Flim, <em>Omdat hun hart sprak. Geschiedenis van de georganiseerde hulp aan Joodse kinderen in Nederland, 1942-1945</em>, Kampen: Kok, 1996; Bloeme Evers-Emden, <em>Je ouders delen. Een eerste onderzoek naar de gevoelens van eigen kinderen in pleeggezinnen in de oorlog en nu</em>, Kampen: Kok, 1999; Marcel Prins & Peter Henk Steenhuis, <em>Ondergedoken als Anne Frank. Verhalen van Joodse kinderen in de Tweede Wereldoorlog</em>, Amsterdam: Querido, 2011 (zie ook de bijbehorende website: <a href=\"https://www.ondergedokenalsannefrank.nl\" target=\"_blank\">Ondergedoken als Anne Frank</a>); Bert-Jan Flim, <em>Onder de klok. Georganiseerde hulp aan Joodse kinderen</em>, Amsterdam: Gibbon Uitgeefagentschap, 2012.</cite></li>\r\n\t<li data-footnote-id=\"ialiw\" id=\"footnote-4\"><sup><a href=\"#footnote-marker-4-1\">^</a> </sup><cite>Zie bijv.: Ad van Liempt, <em>Kopgeld. Nederlandse premiejagers op zoek naar Joden: 1943</em>, Amsterdam: Balans, 2002; Sytze van der Zee, <em>Vogelvrij. De jacht op de Joodse onderduiker</em>, Amsterdam: De Bezige Bij, 2010; Ad van Liempt & Jan H.Kompagnie (red.), <em>Jodenjacht: de onthutsende rol van de Nederlande politie in de Tweede Wereldoorlog</em>, Amsterdam: Balans, 2022.</cite></li>\r\n</ol>\r\n</section>",
"description_en": "<p>The Frank and Van Pels families, along with Fritz Pfeffer, had to go into hiding because they were Jewish. But it wasn’t just Jews who went into hiding in the Netherlands. The lives of for example resistance workers were at risk too. Like the Jews, they too needed to find places to hide. People chose a wide variety of places to go into hiding. Some people hid in cities, others in the country. Hiding places could be large or small. Some people had to stay inside all day, while others were able to walk around freely outside. They were the ones with well made forged papers.<sup data-footnote-id=\"tikjf\"><a href=\"#footnote-1\" id=\"footnote-marker-1-1\" rel=\"footnote\">[1]</a></sup></p>\r\n\r\n<h1>The decision to go into hiding</h1>\r\n\r\n<p>According to estimates, approximately 300,000 people of which probably 28,000 Jews, hid in the Netherlands, either for a short or long time period.<sup data-footnote-id=\"bcphu\"><a href=\"#footnote-2\" id=\"footnote-marker-2-1\" rel=\"footnote\">[2]</a></sup> For the resistance, the question of "to hide or not to hide? ", was in fact no real question. If they didn't want end up in prison, they had to go into hiding. For many Jewish families, it was a question as well. A difficult question. Why go into hiding when you had done nothing wrong? And perhaps, the camps were not that bad.</p>\r\n\r\n<h1>Children in hiding</h1>\r\n\r\n<p>Some Jewish parents faced a difficult decision during the war. It was sometimes easier for an individual child to go into hiding with a host family. For the parents, that meant leaving their child behind at a hiding place on their own. Sometimes even babies had to be hidden this way. Some helpers were prepared the risk taking a child in. For adults, it was harder to find a good hiding place. The Jewish children hidden this way simply became one of the family. The hosts might have claimed the child had come from Rotterdam, where many records had been lost in the bombings.<sup data-footnote-id=\"u4bgd\"><a href=\"#footnote-3\" id=\"footnote-marker-3-1\" rel=\"footnote\">[3]</a></sup></p>\r\n\r\n<h1>Betrayal</h1>\r\n\r\n<p>Of the 25,000 Jews who went into hiding, 8,000 were discovered. They’d often been betrayed.<sup data-footnote-id=\"tj460\"><a href=\"#footnote-4\" id=\"footnote-marker-4-1\" rel=\"footnote\">[4]</a></sup> If you were arrested in hiding, you would be sent as a criminal to transit camp Westerbork’s prison block before being deported to a concentration camp. For the helpers, the outcome varied. Sometimes only those in hiding were arrested and their helpers left alone, but other times the helpers were arrested too. In theory, there were heavy penalties for being caught helping a Jew. In practice, that wasn’t always the case.</p>\r\n\r\n<section class=\"footnotes\">\r\n<header>\r\n<h2>Footnotes</h2>\r\n</header>\r\n\r\n<ol>\r\n\t<li data-footnote-id=\"tikjf\" id=\"footnote-1\"><sup><a href=\"#footnote-marker-1-1\">^</a> </sup><cite>Zie verder: Jaap Cohen,<a href=\"https://www.annefrank.org/en/anne-frank/go-in-depth/how-unique-was-secret-annex-people-hiding-occupied-netherlands/\" target=\"_blank\"> How unique was the Secret Annex? People in hiding in the occupied Netherlands</a>, Website Anne Frank Stichting (geraadpleegd 4 december 2023).</cite></li>\r\n\t<li data-footnote-id=\"bcphu\" id=\"footnote-2\"><sup><a href=\"#footnote-marker-2-1\">^</a> </sup><cite>Zie bijv.: Marcel Prins & Peter Henk Steenhuis, <em>Andere achterhuizen. Verhalen van Joodse onderduikers</em>, Amsterdam : Athenaeum-Polak Van Gennep, 2010 (zie ook de bijbehorende website: <a href=\"https://hiddenlikeannefrank.com/\" target=\"_blank\">Hidden like Anne Frank</a>); Michal Citroen, <em>Een adres: de geschiedenis van de joodse onderduik</em>, Amsterdam; Alfabet Uitgevers, 2024.</cite></li>\r\n\t<li data-footnote-id=\"u4bgd\" id=\"footnote-3\"><sup><a href=\"#footnote-marker-3-1\">^</a> </sup><cite>Voor literatuur over onderduikhulp aan Joodse kinderen en de ervaringen van ouders én kinderen, zie: Bloeme Evers-Emden, <em>Geleende kinderen. Ervaringen van onderduikouders en hun Joodse beschermelingen in de jaren 1942 tot 1945, </em>Kampen: Kok, 1994; Bloeme Evers-Emden & Bert-Jan Flim, <em>Ondergedoken geweest. Een afgesloten verleden? Joodse 'kinderen' over hun onderduik, vijftig jaar later</em>, Kampen: Kok, 1995; Bloeme Evers-Emden, <em>Geschonden bestaan. Gesprekken met vervolgde Joden die hun kinderen moesten, 'wegdoen'</em>, Kampen: Kok, 1996; Bert-Jan Flim, <em>Omdat hun hart sprak. Geschiedenis van de georganiseerde hulp aan Joodse kinderen in Nederland, 1942-1945</em>, Kampen: Kok, 1996; Bloeme Evers-Emden, <em>Je ouders delen. Een eerste onderzoek naar de gevoelens van eigen kinderen in pleeggezinnen in de oorlog en nu</em>, Kampen: Kok, 1999; Marcel Prins & Peter Henk Steenhuis, <em>Ondergedoken als Anne Frank. Verhalen van Joodse kinderen in de Tweede Wereldoorlog</em>, Amsterdam: Querido, 2011 (zie ook de bijbehorende website: <a href=\"https://hiddenlikeannefrank.com/\" target=\"_blank\">Hidden like Anne Frank</a>); Bert-Jan Flim, <em>Onder de klok. Georganiseerde hulp aan Joodse kinderen</em>, Amsterdam: Gibbon Uitgeefagentschap, 2012.</cite></li>\r\n\t<li data-footnote-id=\"tj460\" id=\"footnote-4\"><sup><a href=\"#footnote-marker-4-1\">^</a> </sup><cite>Zie bijv.: Ad van Liempt, <em>Kopgeld. Nederlandse premiejagers op zoek naar Joden: 1943</em>, Amsterdam: Balans, 2002; Sytze van der Zee, <em>Vogelvrij. De jacht op de Joodse onderduiker</em>, Amsterdam: De Bezige Bij, 2010; Ad van Liemp & Jan H. Kompagnie (red.), <em>Jodenjacht: de onthutsende rol van de Nederlandse politie in de Tweede Wereldoorlog</em>, Amsterdam: Balans. 2011.</cite></li>\r\n</ol>\r\n</section>",
"summary": "People in hiding are people who hide, often for long periods of time, to avoid being picked up by the police or Germans. The reason for going into hiding was usually to escape persecution of Jews or forced Labour Deployment, or because one was wanted for illegal activities.",
"summary_nl": "Onderduikers zijn mensen die zich, vaak voor langere tijd, verbergen om niet door de politie of de Duitsers te worden opgepakt. De reden om onder te duiken was meestal om te ontkomen aan de Jodenvervolging of de gedwongen Arbeidsinzet, of omdat men gezocht werd wegens illegale activiteiten.",
"summary_en": "People in hiding are people who hide, often for long periods of time, to avoid being picked up by the police or Germans. The reason for going into hiding was usually to escape persecution of Jews or forced Labour Deployment, or because one was wanted for illegal activities.",
"same_as": [
"https://data.niod.nl/WO2_Thesaurus/2697"
],
"parent": 396124388,
"files": []
}