Edith Frank imprisoned in Auschwitz-Birkenau
Edith Frank was imprisoned in Auschwitz-Birkenau from 6 September 1944 until her death on 6 January 1945.
After arrival and selection, the remaining women from the transport were considered potential forced labourers who could be used in the German war industry. The women therefore ended up in the part of Auschwitz-Birkenau that was considered a Durchgangslager (transit camp) for forced labourers.[1] Edith Frank ended up in Frauenblock 29 with her daughters.[2]
There are several witnesses who relate that Anne and Margot were put in an infirmary barrack briefly because of scabies. Edith, together with other women, dug a hole under the wooden barrack wall to pass on some food to her daughters.[3]
On 30 October 1944 , there was a selection of about a thousand women who, although ill, were considered potentially suitable for employment in the German war industry.[4]
Rosa de Winter-Levy was in barrack 29 with the Frank women and wrote about her friendship with Edith Frank and her daughters in her book Aan de gaskamer ontsnapt! ('Escaped the Gas Chamber!') in August 1945 . She later talked about the selection of Anne and Margot in an interview with Ernst Schnabel:
'Another Blocksperre, but this time we had to wait naked in the roll call yard, and it took a very long time (...) And then it was the two girls' turn: Anne and Margot. And Anne stood with her face still under the spotlight and nudged Margot. And Margot stood upright in the light and there they stood for a moment. Naked and shaven headed. And Anne looked at us with her bright face as she stood upright, and then they went. What happened out of the spotlight could no longer be seen. And Mrs Frank screamed, "The children! Oh God!"’[5]
She also described how Edith and she narrowly escaped gassing by joining a roll call of women from another barracks. Several selections for transport followed, which Edith and Rosa did not pass, but with the help of the Blockälteste they managed to escape gassing.[6]
In November 1944, Edith fell ill and ended up in the infirmary barracks. Some time later, Rosa de Winter also became so ill that she ended up in the Durchfallblock (for diarrhoea patients). One day there, she saw Edith Frank being brought into her barracks. "One morning new patients came in. Suddenly I recognised Edith, she had come from another ward. She was just a ghost. A few days later she died, totally exhausted."[7] Edith Frank died on 6 January 1945 in Auschwitz-Birkenau.[8]
Footnotes
- ^ Danuta Czech noemt BIIc als het deel van Auschwitz-Birkenau waar de vrouwen terecht komen: Danuta Czech, Kalendarium der Ereignisse im Konzentrationslager Auschwitz-Birkenau 1939–1945, Reinbek bei Hamburg: Rowohlt, 1989, pp. 921-922; Waclaw Dlugoborski, Franciscek Piper (eds.), Auschwitz 1940-1945. Central issues in the history of the camp, Oswiecim: Auschwitz-Birkenau State Museum, 2000, deel V, p. 220-221. Rosa de Winter noemt barak 29 in BIIb als het deel van het kamp waar ze terecht komen: Rosa de Winter-Levy, Aan de gaskamer ontsnapt! Het satanswerk van de S.S.: relaas van het lijden en de bevrijding uit het concentratiekamp "Birkenau" bij Auschwitz, Doetinchem: Misset, 1944, p. 23
- ^ Dit is gebaseerd op de verklaringen van verschillende getuigen uit hetzelfde transport die zeggen in dezelfde barak als Edith, Anne en Margot te hebben verbleven: Willy Lindwer, De laatste zeven maanden. Vrouwen in het spoor van Anne Frank, Hilversum: Gooi & Sticht, 1988; Rosa de Winter-Levy, Aan de gaskamer ontsnapt!, p.23
- ^ Leny de Jong-van Naarden in: Lindwer, De laatste zeven maanden, p. 180-182; Ronnie van Cleef in: Lindwer, De laatste zeven maanden, p. 214-215; Frieda Brommet in: Ad van Liempt, Frieda. Verslag van een gelijmd leven, Hooghalen: Herinneringscentrum Kamp Westerbork, 2007, p. 61.
- ^ L. Landsberger, A. de Haas, K. Selowsky (red.), Auschwitz. Deel VI: De afvoertransporten uit Auschwitz en omgeving naar het noorden en het westen, en de grote evacuatietransporten, 's-Gravenhage: Hoofdbestuur van de Vereniging Het Nederlandsche Roode Kruis, 1952, p. 15.
- ^ Origineel citaat: ‘Wieder Blocksperre, aber diesmal mussten wir nackt auf dem Apellplatz warten, und es dauerte sehr lange. (…) Und dann kamen die beiden Mädchen an die Reihe: Anne und Margot. Und An[1]ne hatte ihr Gesicht, sogar unter dem Scheinwerfer noch, und sie stieß Margot an, und Margot ging aufrecht ins Licht, und da standen sie einen Augenblick, nackt und kahl, und Anne sah zu uns herüber, mit ihrem ungetrübten Gesicht und gerade, und dann gingen sie. Was hinter dem Scheinwerfer war, war nicht mehr zu sehen. Und Frau Frank schrie: Die Kinder! O Gott...’ In: Ernst Schnabel, Anne Frank, Spur eines Kindes. Ein Bericht, Frankfurt/Main, 1958, p. 138-139.
- ^ De Winter-Levy, Aan de gaskamer ontsnapt!, p. 27-29.
- ^ De Winter-Levy, Aan de gaskamer ontsnapt!, p.29. Zelf zou Rosa de Winter-Levy Auschwitz ternauwernood overleven.
- ^ Anne Frank Stichting (AFS), Anne Frank Collectie (AFC), Otto Frank Archief (OFA), reg. code OFA_068: Aangifte van overlijden. Op haar archiefkaart staat: omg. Oświęcim. Stadsarchief Amsterdam, Dienst Bevolkingsregister, Archiefkaarten (toegangsnummer 30238): Archiefkaart Edith Holländer: Oświęcim is de oorspronkelijke, Poolse naam voor Auschwitz. L. Landsberger, A. de Haas, K. Selowsky (red.), Auschwitz, Deel V: De Deportatietransporten in 1944, 's Gravenhage: Hoofdbestuur van de Vereniging het Nederlandsche Roode Kruis, 1953, p. 23: Het Nederlandse Rode Kruis heeft na de oorlog, in het kader van zijn wettelijk taak om plaats en datum van overlijden van de vele vermisten vast te stellen, voor gedeporteerden naar Auschwitz meestal 'in of in de omgeving van Auschwitz' genomen.