Ontmoeting Rachel Frankfoorder in Westerbork

De acht onderduikers ontmoetten in Westerbork allerlei bekende en nieuwe mensen die na de oorlog getuigden over hun ontmoetingen met Anne, Margot, Edith, Otto, Peter, Hermann, Auguste of Fritz. Eén van hen was de destijds dertig jaar oude Rachel Frankfoorder (1914-2012).

Rachel Frankfoorder was in de zomer van 1944 in de trein opgepakt met een vals persoonsbewijs en kwam in Westerbork terecht.^[1] Ze herinnerde zich dat ze in de strafbarak van het kamp ook de familie Frank ontmoette.

In Westerbork werkte Rachel Frankfoorder bij de ‘binnendienst’ waarbij ze moest schrobben, de wc’s schoonmaken en wanneer er een transport aankwam deelde ze klompen en overalls uit aan nieuwaangekomen gevangenen. Het was een gewild baantje en ze herinnerde zich dat Otto Frank haar vroeg om voor Anne een plekje bij de schoonmaak te regelen:

'Otto Frank kwam met Anne naar mij toe en vroeg of Anne mij mocht helpen. Anne was heel aardig en vroeg mij ook of ze mocht helpen. Ze zei: ‘Ik kan van alles, ik ben toch zó handig.’ Ze was werkelijk allerliefst, een beetje ouder dan op de foto die wij van haar kennen, vrolijk en opgewekt. Ik had daar helaas geen zeggenschap in en stuurde haar naar de barakleiding. Meer aandacht kon ik daar natuurlijk niet aan besteden.'^[2]

Anne bleef uiteindelijk in de batterijenafdeling werken.^[3]

Rachel Frankfoorder zou net als Anne en Margot Frank en Auguste van Pels vanuit Westerbork via Auschwitz in Bergen-Belsen terecht komen en ook in die kampen dichtbij hen blijven.