Nederlandse première van de film 'The Diary Anne Frank'

Net als eerder bij het toneelstuk was het Koninklijk Huis ook bij deze première vertegenwoordigd door koningin Juliana samen met kroonprinses Beatrix.^[1] Aan het einde van de voorstelling werd het Wilhelmus gespeeld.^[2]

Een maand voor de Nederlandse première schreef recensent Alex Burnham voor het dagblad Het Vrije Volk: 'Gisteravond heb ik voor de tweede maal het dagboek van Anne Frank gelezen. En ik herinnerde me de toneeluitvoering ervan in New York. Terwijl ik dit schrijf, vind ik ze allebei beter dan de film. Maar voor wie noch het dagboek zelf, noch de toneelversie kent, zal de film buitengewoon aangrijpend blijken. Ik zei al dat het een goede film is. Dat is ook zo. En ik geloof niet, dat Amsterdammers en andere Nederlanders zich teleurgesteld zullen voelen, wanneer ze eenmaal de gelegenheid hebben om het te bekijken.' Alhoewel lovend over de prestaties van de actuers, in het bijzonder die van Millie Perkins (Anne Frank), Joseph Schildkraut (Otto Frank) en Ed Wynn (Dussel / Fritz Pfeffer), kraakte hij kritische noten over de in zijn ogen irriterende muziek en over de regie van George Steven, met name over het einde van de film. 'De film breekt niet af op het ogenblik, waar het toneelstuk ons diep-getroffen in tranen achterliet. De film ebt weg, bij stukjes en beetjes. Het liefdesverhaal tussen Anne en de jongen is te gerekt. De nadering van de nazi's duurt te lang.'  Desalniettemin besloot hij: 'Toch moet men de film zien, al was het alleen maar om zich te laten herinneren aan de beestachtigheid van menselijkte wezens. En óók aan de grootheid van 's mensen hart. Van Annes hart.'^[3]