Anne Frank in Westerbork

Hoe Anne Frank Westerbork heeft ervaren weten we niet precies. Wel hebben haar vader Otto en enkele anderen hier iets over gezegd.

Otto Frank vertelde dat het verblijf in Westerbork voor de kinderen in zekere zin een opluchting was, omdat ze niet meer 'opgesloten' waren en andere mensen konden ontmoeten.^[1]Rosa de Winter, die Anne en haar familie in Westerbork leerden kennen, beschreef haar als een persoonlijkheid. Volgens Ernst Schnabel vertelde Rosa de Winter dat Anne in Westerbork een gelukkige indruk maakt. Ze zou veel samen zijn geweest met Peter van Pels. Ook vertelde De Winter dat Otto Frank uren aan haar bed zit toen Anne een keer ziek was en dat Anne zich ontfermde over een zieke jongen in de barak.^[2] Otto Frank vertelde naderhand dat zijn gezin in Westerbork moest werken, maar dat ze ’s avonds bij elkaar konden zijn.^[3]

Anne was op 12 juni 1944 vijftien jaar geworden en in Westerbork moeten kinderen van vijftien jaar en ouder werken.^[4] Rachel van Amerongen werkte in Westerbork bij de binnendienst. waar ze moest: schrobben, wc's schoonmaken, nieuwe transporten ontvangen, overalls en klompen uitdelen. Zij vertelde dat Otto Frank vroeg of Anne haar kon helpen, maar Rachel had daar niets over te zeggen.^[5] Verschillende getuigen vertelden dat Anne en haar moeder, zusje in de batterijensloop werkten: aan lange tafels gezeten moesten ze met een hamer en een beitel oude batterijen opensplijten en vervolgens de verschillende onderdelen scheiden.^[6] Het was vies en eentonig werk.^[7] Als voordeel werd genoemd dat je met elkaar kon praten tijdens het werk, dat je dagelijks een glas melk kreeg en na het werk mocht douchen.^[8]