De Nederlandse lessen van Edith Frank

Over de manier waarop en de mate waarin Edith Frank-Holländer zich de Nederlandse taal eigen gemaakte, is niets bekend.^[1] Boeken van haar die bewaard zijn gebleven zijn in het Duits en Frans. In de brieven aan Gertrud Naumann schreef Edith wel over de vorderingen in de Nederlandse taal van Margot en Anne, maar niet over die van haarzelf.^[2]

Edith schreef af en toe wel in het Nederlands, zoals blijkt uit enkele documenten. Omstreeks augustus 1934 schreef zij een referentie voor Renate Wolf: Hiermede bevestigen wij dat mejuffrouw Renate Wolf bij ons werkzaam is. Salaris fl. 5.- p. week voor ½ dage. Mevr. Otto Frank Merwedeplein 37 II.^[3] En in 1935 schreef zij een uitgebreide Nederlandse gelukwens ter gelegenheid van de geboorte van een zoon van de bevriende familie Hofhuis.^[4]

Volgens Anne sprak haar moeder erg slecht Nederlands. In haar dagboek schrijft ze:

'Houd er alsje't blieft rekening mee, Kitty, dat de twee dames hier, schandelijk Nederlands spreken (van de heren durf ik niets te zeggen, die zouden erg beledigd zijn.), als je dat gehaspel eens zou horen zou je schateren; wij letten er niet eens meer op, verbeteren helpt toch niet. ik zal als ik over moeder of mevr.v.P. schrijf maar niet het originele taaltje weergeven doch behoorlijk Nederlands’.^[5]