Concentratiekamp Neuengamme

Neuengamme was een Duits concentratiekamp ten zuiden van Hamburg, van 1938 tot 1945.^[1] Neuengamme was een dorpje gelegen op ongeveer twintig kilometer ten zuidoosten van Hamburg, waar sinds 1938 een buitenkamp van het concentratiekamp Sachsenhausen was gevestigd. In juni 1940, werd kamp Neuengamme vergroot en als een zelfstandig concentratiekamp georganiseerd.^[2]

De kampcommandant van Neuengamme was vanaf 1942 SS-Sturmbannführer Max Pauly (1907-1946). Pauly gaf leiding over in totaal 2600 SS’ers die Neuengamme en de buitenkampen moesten bewaken en toezicht hielden op de dwangarbeid. In oktober 1942 werd in een van de bunkers van het kamp een gaskamer ingericht.^[3]

Het concentratiekamp was gericht op het interneren van politieke tegenstanders en andere ‘vijanden’ van het naziregime, zoals Joden, Roma en Sinti, Jehova’s getuigen en homoseksuelen. Ook zaten er Russische krijgsgevangenen en arbeidsinzetontduikers uit de door Duitsland bezette gebieden. De gevangenen moesten onder zware omstandigheden dwangarbeid verrichten.^[4]

Tot 1945 zaten in Neuengamme en de buitenkampen ruim 100.000 mensen gevangen, van wie bijna de helft, minstens 42.900, het niet zou overleven door de slechte leefomstandigheden, mishandeling of omdat ze direct werden vermoord. Ook Fritz Pfeffer stierf in Neuengamme op 20 december 1944.^[5]