Edith en Margot Frank

Edith Frank hield na de geboorte van haar eerste dochter, Margot op 16 februari 1926, een Merkbuch für Das Leben unseres Kindes bij. In dit voorgedrukte foto-album noteerde zij geboortedatum, -tijd en –plaats, de namen van verloskundige, verpleegster, vroedvrouw en voedster. Verder noteerde zij ook gegevens over de grootouders, overgrootouders, ooms en tantes, eerste schoentjes, eerste tandje e.d. Het album bevat veel foto's waar Edith commentaren bij schreef waardoor het een soort dagboek over Margot is.^[1]

Anne schrijft het volgende in haar dagboek over de relatie tussen haar moeder en zus:

'Vanmiddag had mijnh. v. P. het er weer over dat Margot zo weinig eet. «Zeker om de slanke lijn te houden», vervolgde hij op spottende toon. Moeder, die het altijd voor Margot opneemt zei op luide toon: «Ik kan dat domme geklets van U niet meer horen.» Mevrouw werd vuurrood, mijnheer keek voor zich en zweeg.^[2] (...) 'Mama heeft aldoor wat aan te merken, vooral ook aan tafel, daarom is de verandering ook wel leuk, nu heeft Margot daar last van, of liever gezegd geen last van, want op haar heeft moeder niet zulke stekelige aanmerkingen, dat voorbeeldige kind! Met het voorbeeldige kind plaag ik haar nu altijd en dat kan zij niet uitstaan, misschien leert ze het dan af, het zal hoog tijd worden.'^[2]

Kampgenote Bloeme Evers-Emden herinnerde zich over de tijd in Auschwitz-Birkenau: 'Ze waren altijd gedrieën, moeder en dochters.' ^[3]