Wilhelmina der Nederlanden
Wilhelmina was koningin van Nederland van 1890 tot 1948
Persoon
Wilhelmina was de dochter van Willem III en Emma van Waldeck-Pyrmont. Ze was koningin[1] van Nederland van 1890 tot 1948 (tot 1898 was haar moeder haar regentes). In 1901 trouwde ze met prins Hendrik. Prinses Juliana was hun enig kind.
Tijdens de meidagen van 1940 verliet Wilhelmina Den Haag om naar Zeeland te gaan. Toen die provincie zware aanvallen van de Luftwaffe kreeg te doorstaan, veranderden de plannen en vertrok ze met een Brits marineschip naar Engeland. Ze stond daar vervolgens aan het hoofd van de Nederlandse regering in ballingschap. De verstandhoudig met dit kabinet was doorgaans stroef.[2]
Wilhelmina ervoer een 'wezenlijk solidariteitsbewustzijn' tussen de staatshoofden die door de oorlog noodgedwongen in Londen bevonden.[3] In de toespraak waar Anne in haar dagboek op doelt, zei de koningin onder meer: 'Zodra ik weer in Uw midden ben, zullen plannen worden gemaakt om hen, die deze grote taak hebben overgenomen, te eren.[4]
Op 3 juli 1947 stuurde Otto Frank aan Wilhelmina een exemplaar van Het Achterhuis. Hij liet weten dat Anne erg aan het koningshuis was gehecht. Hij stipte de statenloosheid van zijn gezin terloops aan. Wilhelmina’s particulier secretaris schreef op 8 juli een bedankbrief.[5] Wilhelmina schreef na haar abdicatie het autobiografische Eenzaam maar niet alleen (1959).[2]
Noten
- ^ Wordt door Anne aangeduid als: de koningin. Anne Frank, Dagboek A, 30 december 1943, 11 mei 1944, in: Verzameld werk, Amsterdam: Prometheus, 2013.
- a, b Zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Wilhelmina_der_Nederlanden (geraadpleegd april 2014).
- ^ Wilhelmina prinses der Nederlanden, Eenzaam maar niet alleen, Amsterdam: Ten Have, 1959, p. 332.
- ^ Wilhelmina prinses der Nederlanden, Eenzaam maar niet alleen, p. 359.
- ^ Anne Frank Stichting (AFS), Anne Frank Collectie (AFC), Otto Frank Archief (OFA), reg, code OFA_100: M. Kohnstamm aan Otto Frank, 8 juli 1947.