Ton Dunselman

Ton Dunselman was rechtskundig adviseur bij verschillende ondernemingen van Otto Frank en Johannes Kleiman.^[1] Hij was een zoon van de Amsterdamse kunst- en kerkschilder Jan Dunselman (1863-1931). Hij bezocht het Ignatius College en studeerde vervolgens rechten. Als advocaat en procureur vervulde hij commissariaten en soortgelijke functies bij verschillende bedrijven, zoals Maggi en Dr. Oetker.^[2] Sinds januari 1935 was hij commissaris bij Opekta.^[3] In 1938 was hij mede-oprichter van Pectacon, naast Jo Kleiman.^[4]

Na scheiding van zijn eerste vrouw in 1936, trouwde hij later dat jaar met Catharina Regina Panman. Zij kregen een zoon en een dochter.^[5]

In 1939 stelde Dunselman het rekest op waarmee Miep Gies (toen nog Santrouschitz) de Nederlandse nationaliteit aanvroeg.^[6]

In een poging Pectacon niet langer aan de criteria van de Wirtschaftsprüfstelle te voldoen, investeerde hij – namens Otto Frank – 3.000 gulden, op 4 april 1941.^[7] Toen Pectacon in 1941 moest liquideren ontving Dunselman uit het saldo drieduizend gulden. In hetzelfde jaar kreeg Otto Frank via Tonny Ahlers een voor hem bezwarende brief van J.M. Jansen in handen. Hij liet deze aan Dunselman lezen. Op diens advies werd de brief vernietigd.^[8]

Na zijn terugkeer uit Auschwitz ging Otto Frank zich bezighouden met hulp aan oorlogswezen. Verschillende kinderen die hun ouders hadden verloren hielp hij onderbrengen bij pleeggezinnen of familieleden. Bij ontmoetingen hieromtrent was ook Dunselman herhaaldelijk betrokken.^[9]

Dunselman bleef tot 1975 als commissaris betrokken bij Opekta.^[10]

Bron persoonsgegevens.^[5] Adressen: Willemsparkweg 50, Amsterdam^[11] (bij geboorte), Middenweg 50, Watergraafsmeer; Raphaëlstraat 22, Amsterdam, Keizersgracht 453,^[12] Stadionkade 143-III (1938), Beethovenstraat 164-II (1948).^[5]