Jan Gies

Jan Augustus Gies werd op 18 augustus 1905 geboren in de ouderlijke woning Rustenburgerstraat 191, Amsterdam als zoon van Cornelis Gies en Wilhelmina Gezina Steenge.^[1]
Hij was de jongste van vijf kinderen en werd voorafgegaan door: Rosina Wilhelmina (Ro), Cornelis, Fenna Gesiena en Johanna Augusta.^[2]

De familie Gies woonde op verschillende adressen in de Pijp, en van 1917 tot 1919 in de dan nog zelfstandige Watergraafsmeer. In 1925 scheidden Jan zijn ouders.^[3] Hij bleef tot zijn eerste huwelijk bij zijn vader wonen, behalve de periode april – oktober 1927, die hij in Eindhoven doorbracht.

Op 13 december 1928 trouwde hij met M.M.G. Netten. Vanaf januari 1936 woonden zij niet meer in een huis, maar het huwelijk werd pas eind 1940 officieel ontbonden. Jan Gies woonde na de scheiding van tafel en bed in het pension van de familie Amende aan de Amsteldijk. Toen het pension naar de Rijnstraat vertrok, verhuisde hij mee.

Hij maakte kennis met zijn tweede vrouw Miep toen ze allebei bij Schellekens Borduur- en Plisseerateliers werkten. Ze konden jarenlang niet trouwen vanwege Jans eerste huwelijk. In de loop van de jaren dertig leerde Jan Otto Frank kennen, inmiddels de werkgever van Miep.

Rond 1939 ging Jan bij de afdeling Maatschappelijke Steun van de gemeente Amsterdam werken. Tijdens de oorlogsjaren raakte hij betrokken bij het ambtenarenverzet. Zijn werk maakte het betrekkelijk eenvoudig op allerlei adressen goederen en documenten af te leveren. Een van zijn contactpersonen was MS-collega Jacob Licht, die na de Februaristaking ander werk moest zoeken. Zijn leesportefeuillebedrijf groeide uit tot de leesbibliotheek COMO. Jan haalde hier wekelijks boeken voor de onderduikers in het Achterhuis. Als echtgenoot van Miep en als commissaris van de firma Gies & Co was Jan nauw betrokken bij de onderduikers. Nadat Jan vanwege gevaar door de leiding van zijn organisatie op non-actief was gezet, en de onderduikers waren gearresteerd, verliepen de laatste maanden tot de bevrijding voor hem betrekkelijk rustig.

Na de bevrijding werd hij enige tijd gedetacheerd bij Volksherstel. Later nam hij zijn oude werk weer op. In de jaren tachtig trad Miep vaak met haar verhaal naar buiten, maar Jan hield zich meer op de achtergrond. In 1972 kreeg hij op voorspraak van Otto Frank de Yad Vashem-onderscheiding. Hij overleed op 87-jarige leeftijd in Amsterdam.^[4]